RADY PARAFIALNERADA PARAFIALNA STATUT PARAFIALNEJ RADY DUSZPASTERSKIEJArt. 1.Par. 1. Parafialną Radę Duszpasterską, zwaną dalej także radą, stanowi grono osób duchownych i świeckich, służących księdzu proboszczowi pomocą we wszystkich sprawach duszpasterstwa parafialnego
Par. 2. Przewodniczącym rady jest ksiądz proboszcz.
Par. 3. Rada Duszpasterska ma wyłącznie głos doradczy.
Par. 4. Skład Rady Duszpasterskiej powinien odzwierciedlać przekrój społeczny całej parafii; w parafiach miejskich winny być w niej reprezentowane wszystkie dzielnice, a w parafiach wiejskich wszystkie wioski.Art. 2.Par. 1. Wybór osób do Rady Duszpasterskiej należy do księdza proboszcza. Pisemnie wybór należy zgłosić w Kurii Diecezjalnej celem uzyskania jego zatwierdzenia.
Par. 2. Przed podjęciem swoich obowiązków członkowie Parafialnej Rady Duszpasterskiej winni złożyć przysięgę według ustalonego wzoru
Par. 3. Do Parafialnej Rady Duszpasterskiej należy dobierać osoby, które zdolne są oceniać aktualną sytuację religijno-moralną w parafii, wysuwać pożyteczne inicjatywy, a przy tym same chcą włączyć się do działalności duszpasterskiej pod kierunkiem księdza proboszcza.Art. 3.
Kadencja Rady Duszpasterskiej trwa trzy lata i po upływie tego czasu należy ją odnowić, by w ten sposób dać możliwość pracy i wniesienia nowego wkładu innym parafianom.
Art. 4.
Par. 1. Zebrania Parafialnej Rady Duszpasterskiej, w zależności od potrzeb, zwołuje ksiądz proboszcz i w nich przewodniczy.
Par. 2. Tematykę każdego posiedzenia i najważniejsze wnioski należy odnotować w księdze protokołów.
Par. 3. Księga protokołów zebrań Rady Duszpasterskiej winna być przedstawiana w czasie wizytacji dziekańskiej i biskupiej.
W skład RADY DUSZPASTERSKIEJ wchodzą:
Magdalena Rogala, Irena Sikorska, Wiesława Szreder, Jarosław Janta, Katarzyna Hamernik
STATUT PARAFIALNEJ RADY EKONOMICZNEJArt. 1.
Par. 1. Parafialna Rada Ekonomiczna, zwana dalej także radą, dzieli z księdzem proboszczem troskę o majątek ściśle kościelny, przeznaczony w sposób wyłączny na cele parafialne.
Par. 2. Rada nie może ingerować w dobra, które z samego prawa przeznaczone są na utrzymanie księdza proboszcza.
Par. 3. W szczególności członkowie Parafialnej Rady Ekonomicznej powinni zadbać o to, by wszystkie dokumenty i dowody, na których opierają się prawa parafii do określonych posesji, budynków i przedmiotów, zwłaszcza sakralnych, zabytkowych i szczególnie wartościowych, były należycie przechowywane, uporządkowane i ewidencjonowane w ciągle aktualizowanych inwentarzach, obejmujących zarówno kościół parafialny, jak i kościół filialny, kaplice, domy katechetyczne, plebanię, wikariatkę, cmentarz i kostnicę, a także zabudowania gospodarcze stanowiące własność kościelną.
Art.2.
Członkami Parafialnej Rady Ekonomicznej mogą być osoby cieszące się dobrą opinią i zaufaniem wśród wiernych, znane z uczciwości, pracowitości i kompetencji zawodowej.
Art. 3.
Par. 1. Wyboru kandydatów do Parafialnej Rady Ekonomicznej dokonuje ksiądz proboszcz i on przedstawia ich pisemnie Kurii Diecezjalnej do zatwierdzenia.
Par. 2. Przed podjęciem swoich obowiązków członkowie Parafialnej rady Ekonomicznej winni złożyć przysięgę według ustalonego wzoru.
Par. 3. Liczba powoływanych członków rady winna być zależna od wielkości danej parafii, jednakże nie większa, nawet w dużych parafiach niż 15 osób.
Art. 4.
Par. 1. Kadencja członków Parafialnej Rady Ekonomicznej trwa trzy lata.
Par. 2. Po upływie każdej kadencji należy zapewnić udział w Parafialnej Radzie Ekonomicznej pewnej liczbie nowych członków.
Par. 3. Z chwilą śmierci księdza proboszcza albo jego przejścia na inna parafię lub inne stanowisko kościelne, ustają również uprawnienia Parafialnej Rady Ekonomicznej, a nowy ksiądz proboszcz ma prawo powołać Radę Ekonomiczną w innym składzie.
Par. 4. Do obowiązku Parafialnej Rady Ekonomicznej należy przygotowanie pogrzebu księdza proboszcza.
Art. 5.
Par. 1. W zależności od potrzeb, posiedzenia Parafialnej Rady Ekonomicznej zwołuje ksiądz proboszcz i im przewodniczy.
Par. 2. Przebieg posiedzeń powinien być protokołowany w specjalnej księdze.
Art. 6.
W trosce o utrzymanie jedności duszpasterstwa, w parafiach miejskich liczących ponad 5 tysięcy mieszkańców, w skład Parafialnej Rady Ekonomicznej powinna wchodzić pewna liczba członków Parafialnej Rady Duszpasterskiej.
Art. 7.
Parafialnej Radzie Ekonomicznej lub jej przedstawicielom powinno się zagwarantować honorowy udział w ważniejszych wydarzeniach w życiu parafii.
W skład RADY EKONOMICZNEJ wchodzą:
Piotr Szczepański, Paweł Frymark, Jan Kin, Elżbieta Łońska
 Różaniec w dzisiejszej formie powstał w końcu piętnastego wieku, a do jego rozpowszechnienia przyczynili się w głównej mierze dominikanie. Gdy 7 października 1571 roku flota świętej Ligi (głównie hiszpańska i wenecka) pod wodzą Juana de Austria odniosła zwycięstwo nad flotą turecką Alego Paszy pod Lepanto (obecnie Naupaktos w Grecji), papież Pius V polecił obchodzić ten dzień jako Święto Matki Bożej Różańcowej, ponieważ modlitwie różańcowej przypisywał odniesienie tego zwycięstwa. Papież Leon XIII w roku 1885 zlecił zbiorowe odmawianie różańca przez cały październik, a do Litanii loretańskiej włączył wezwanie: Królowo Różańca Świętego, módl się za nami.
Na pierwszy rzut oka odmawianie różańca może się wydawać nieciekawe, a nawet nudne. Czy rzeczywiście? Sięgnijmy do prostego obrazu z życia.
Obliczono, że małe dziecko powtarza wyraz „mama” około trzystu razy dziennie. Czy to się dziecku znudzi? A może nudzi to matkę? Też nie. Reaguje ona na każde odezwanie się dziecka.
Podobnie jest z modlitwą różańcową – Maryja jest naszą Matką. Kiedy odmawiamy różaniec, jesteśmy podobni do małego dziecka. Powtarzamy jak ono: Bądź pozdrowiona, Matko! Czy Maryja cieszy się z tego pozdrowienia? Na pewno tak! Jest to przecież nawiązanie do radosnego wydarzenia w Nazarecie, gdzie Anioł Gabriel oznajmił Jej, że jest „łaski pełna”, a Ona przyjęła to z pokorą, nazywając siebie służebnicą Pańską. Jeżeli Ona jest „łaski pełna”, to my, świadomi własnej niedoskonałości, prosimy Ją: „Módl się za nami grzesznymi”, abyśmy także napełnieni zostali łaską przyjaźni Bożej.
Ilekroć Maryja chciała przekazać światu swoje orędzie, zjawiała się wybranym ludziom (najczęściej dzieciom) z różańcem w ręku i usilnie zachęcała do jego odmawiania. Tak było w Lourdes w roku 1858, tak też było w Fatimie w roku 1917. Z tego wynika, że modlitwa różańcowa jest dla Maryi szczególnie miła, a dla człowieka bardzo skuteczna. Wyrosła ona z Ewangelii i jest jej streszczeniem.
Część pierwsza – Bóg przychodzi do człowieka, aby go zbawić.
Część druga – opowiadanie o tym, jak dokonało się zbawienie.
Część trzecia – to także doskonała ilustracja ludzkiego życia.
Część czwarta – ukazuje, że “całe misterium Chrystusa jest światłem”.
O wartości modlitwy różańcowej niech świadczy fakt, że więźniowie obozów koncentracyjnych robili sobie różańce z ugniecionego chleba, którego paciorki nanizane na nitce przechowywali przed oprawcami i na nich się modlili. A ileż to razy w kieszeniach poległych żołnierzy znajdywano różańce, często zbroczone krwią? Przysyłano je jako relikwie do rodzinnych domów – matkom.
Różaniec nie może być przedmiotem, który się jedynie z szacunkiem ogląda. Nie może być jakimś magicznym amuletem, który się nosi przy sobie, ale bardzo rzadko się na nim modli. Trzeba mu koniecznie przywrócić dawną świeżość i powszechność. Są w Polsce takie rodziny i osoby, które w różnej porze dnia (szczególnie wieczorem) odmawiają różaniec w intencji Ojczyzny, czy w innej intencji. Czy w gronie tych osób jesteś Ty i Twoja rodzina?
Żywy Różaniec składa się z żywych Róż. Każda z nich 20 osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek Różańca, czyli jedną tajemnicę połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawia się w Róży codziennie cały różaniec – 20 tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
Obowiązki w Żywym Różańcu:
1. Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.
2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych
3. Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy
W tutejszej wspólnocie parafialnej istnieje 16 Róż Różańcowych.
PORADNICTWO RODZINNE w parafii
Poradnictwo rodzinne w parafii prowadzi p. Teresa Kin
MINISTRANCI W PARAFII
Ministrare (łac.) znaczy służyć.
Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy Świętej. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy Świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy Świętej. Pomaga również po jej zakończeniu.
Herb ministrantów
GRUPA CZYTAJĄCYCH ŚŁOWO BOŻE W NIEDZIELE I ŚWIĘTA
|
