Część I. opr. Ks. Stanisław Prondzinski
Kapliczki i Krzyże przydrożne w parafii Leśno
G Ł ó w c z e w i c e
1. Kapliczka z czerwonej cegły zakończona metalowym krzyżem z 1927 roku, za
wioską na gruncie obecnie państwa Pelowskich przy drodze polnej z Główczewic do
Leśna.
W 1927 roku ówczesny właściciel tego gruntu Józef Rolbiecki zbudował dużych
rozmiarów cokół – kapliczkę z czerwonej cegły, cegły, która pozostała z budowy jego
budynku mieszkalnego. Wierzchołek zakończony dużym metalowym krzyżem.
Najstarsi mieszkańcy mówią, że krzyż w tym miejscu znajdował się zawsze.
Przy krzyżu zatrzymywano się na krótką modlitwę, gdy wieziono w pogrzebie
zmarłych do Leśna.
W 1989 roku wnuk Józefa Rolbieckiego właściciel Franciszek Pelowski
ogrodził kapliczkę zdobnym metalowym płotem.
2. Kapliczka przydrożna z 1947 roku, na gruncie przy podwórzu Antoniego Lepaka.
Kapliczka jakby otwiera rozjazd dróg z Główczewic w kierunku polnej drogi
do Leśna i lewym do Lamka.
Kapliczkę pobudował Zygmunt Plata jako wotum wdzięczności za przeżycie wojny,
gdyż w czasie II wojny światowej ukrywał się u państwa Rolbieckich
I w dowód wdzięczności ufundował kapliczkę z figurką Najświętszego Serca Pana
Jezusa. Kapliczkę poświęcił ks. prob. Aleksander Zawacki
Przy figurce mieszkańcy Główczewic odprawiają nabożeństwa czerwcowe.
Najstarsi mieszkańcy mówią, że wcześniej w tym miejscu stał krzyż przydrożny.
3. Kapliczka przydrożna 1947 roku na rozwidleniu dróg w stronę Trzebunia i
Dunajek przy domu rodziny Górskich z figurką Matki Boskiej. Została zbudowano ze
składek mieszkańców wioski. poświęcił ks. prob. Aleksander Zawacki.
Przy kapliczce mieszkańcy odprawiają nabożeństwa majowe.
4. Kapliczka przydrożna z 1981 roku z figurką Matki Boskiej ufundowana przez
Konstancję i Bronisława Czapiewskich przy podwórku. Posesja państwa Czapiewskich
jest usytuowana na końcu wioski w kierunku Trzebunia. Została ufundowana jako
wotum za uratowanie życia i odzyskania na własność ziemi.
Poświęcenia dokonał w 1983 roku Ks. prob. Franciszek Szwaba.
5. Krzyż przydrożny na wybudowaniu za wioską przy drodze, przy domu rodziny
Bolesława Piechowskiego. Najstarsi mieszkańcy mówią, że krzyż tam był i za
ich przodków.
Ostatnio pobudowano nowy w miejsce zniszczonego w 1995 roku. Ufundowali
państwo Piechowscy. Poświęcony został 3.V. 1995 roku przez Ks. prob. Stanisława
Prondzinskiego.
6. Krzyż drewniany na wybudowaniu zwanym Plackowo, w odległości ok. 1 km.
od wioski na gruncie Kółka Rolniczego. W 1990 roku postawiono dębowy na
betonowym fundamencie, którego inicjatorem i fundatorem był Władysław Śledź
z Główczewic. Poświęcony został 2.IX. 1990 r. przez ks. wikariusza Krzysztofa Stopę.
Krzyż tam stał od 1659 roku z czasów wojny szwedzkiej. I obecna na krzyżu
figurka Pana Jezusa jest z czasu kiedy stanął tam w 1659 pierwszy krzyż.
W 1943 roku krzyż w tym miejscu jak wspominają najstarsi został przez
Niemców zniszczony. Po wojnie mieszkający tam Władysław Dorawa postawił nowy.
7. Krzyż przydrożny metalowy z 1988 roku postawiony przez rodzinę Stanisława
i Jadwigę Rożków, przy ich posesji przy drodze do Główczewic od strony Lamka.
W 1991 roku został poświęcony przez ks. wikariusza Krzysztofa Stopę.
Pierwszy krzyż drewniany w tym miejscu stanął po II wojnie światowej, w czasie
powstania tam gospodarskiego i zabudowania Stanisława Rożka.
K a s z u b a
1. Krzyż przydrożny przy wyjeździe z lasu do Kaszuby po prawej stronie.
Najstarsi ludzie mówią, że krzyż w tym miejscu był zawsze.
W czasie II wojny światowej został ścięty przez Niemców.
Po wojnie nowy wykonał Andrzej Mruczyński.
Natomiast w 2000 roku postawiono nowy krzyż, który wykonał Marian Copa, stolarz
z Leśna. Fundatorami byli mieszkańcy Kaszuby.
Poświęcony został w dniu 6. VIII. 2000r. przez Ks. prob. Stanisława Prondzińskiego.
2. Kapliczka przydrożna z 1904 roku przy wjeździe do Kaszuby, na gruncie
ówczesnych właścicieli państwa Główczewskich. Kapliczka została zbudowana w
dowód wdzięczności za urodzenie pierwszego syna Mariana.
Na dużych rozmiarów cokole usytuowana jest figura Najświętszego Serca Pana
Jezusa. We wnęce cokołu jest umieszczona małych rozmiarów figura Matki Boskiej
Niepokalanego Poczęcia.
W czasie wojny kapliczka została zniszczona przez Niemców. W 1945 roku została
odnowiona przez Andrzeja Mruczyńskiego.
Wierni z dolnej części wioski odprawiają przy niej nabożeństwa majowe i czerwcowe.
3. Krzyż przydrożny metalowy z 1990 roku przy podwórzu rodziny Mankiewiczów.
U stóp krzyża mała grota z kamienia polnego z figurą Matki Bożej.
Budowniczym był Henryk Mankiewicz. Wierni górnej części wioski gromadzą się
na nabożeństwa majowe i czerwcowe. Poświęcenia dokonał ks. wikariusz Krzysztof
Stopa.
K r u s z y n
1 Krzyż przydrożny ok. 100 metrów przed wioską, w lesie po prawej
stronie przy rozwidleniu dróg w kierunku Parzyna i Windorpia. Najstarsi mieszkańcy
wspominają, że Krzyż postawił w 1939 roku Franciszek Borzyszkowski.
Na krzyżu wyryte były inicjały fundatora /1939- F.B./. Krzyż ten zniszczony legł i
znajduje się pod mchem.
W 1980 roku postawił nowy krzyż dębowy w tym miejscu Henryk Franciszek
Żmuda Trzebiatowski z wyrytymi inicjałami 1980 – H.F.P. Ż. T. / P- oznacza Piotr
imię z bierzmowania /. Poświęcony został przez Ks. Franciszka Szwabę 26. VII. 1980
roku.
W 2006 roku krzyż odrestaurował Henryk Franciszek Piotr Żmuda Trzebiatowski.
Poświęcony 15.VIII 2006 roku przez Ks. proboszcza Stanisława Prondzinskiego.
2. Kapliczka z 1997 roku, z rzeźbą św. Franciszka przy podwórku na gruncie
państwa Zbigniewa i Mari Dasiewicz.
Usytuowana w rozwartych ramionach pnia sosnowego.
Rzeźba drewniana przedstawia św. Franciszka z Asyżu, trzymającego w ręku gołębia,
obok pies myśliwski siedzący przy nodze. Kapliczkę poświęcił Ks. prob. Stanislaw
Prondzinski w lipcu 1997 roku.
3. Kapliczka Barcia z 2004 roku w ogródku Henryka Żmudy – Trzebiatowskiego,
z dwoma w środku czynnymi ulami pszczelnymi. Pień drzewa lipowego pochodzi
z terenu kościelnego z Leśna. Pomysłodawcą i wykonawcą barci był Henryk
Żmuda – Trzebiatowski. Na barci liczne opisy historii związanej z powstaniem
barci i namalowana postać św. Ambrożego – patrona pszczelarzy.