Katecheza na niedzielę 30.11.2025.

Jezus naszym Mistrzem
„Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”.
Księga Izajasza 2, 3.
Kim jestem? Po co żyję? Jaki jest sens mojego życia? Pewnie wielu z nas zadawało sobie
takie pytania.
Odpowiedzią mogą być słowa Pana Boga skierowane do młodego Jeremiasza:
„»Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat,
poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię«. I rzekłem: »Ach, Panie
Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!«. Pan zaś odpowiedział
mi: »Nie mów: Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę,
i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię
chronić«” (Jr 1,5-8).
Pan Bóg wypowiada te słowa także do każdego z nas. Od pierwszych chwil naszego
istnienia zaprasza nas do wspólnoty z sobą. Chce być naszym Mistrzem
i Przewodnikiem na drodze naszego życia. Zaprasza nas do tego, żebyśmy poznawali
Jego naukę, uczyli się logiki Jego miłości, aby dzięki temu każdy z nas coraz bardziej
mógł przybliżać się do Niego i naśladować Go w swoim życiu. Jednocześnie wysyła nas
do braci wśród których żyjemy, abyśmy mogli świadczyć o Jego miłości do każdego
człowieka.
W tym roku duszpasterskim zapraszamy do ponownego odkrywania bogactwa form
i sposobów pogłębiania więzi z Panem Bogiem. W naszych materiałach przypomnimy
zarówno o możliwościach formacji duchowej, jak i intelektualnej i wspólnotowej.
Będziemy odkrywać: czym jest powołanie, dlaczego warto czytać Pismo Święte i w jaki
sposób można to robić. Pochylimy się nad różnorodnością form i sposobów modlitwy,
zatrzymamy się nad Eucharystią, wgłębimy się w istotę formacji zarówno
indywidualnej, jak i wspólnotowej.
Wszystko to zaś ma służyć temu, abyśmy stali się misjonarzami Jezusa i mogli
odważnie iść w te miejsca, do których Pan będzie nas wysyłał: do naszych
najbliższych, osób, które spotykamy każdego dnia, a także do tych, którzy potrzebują
naszej obecności.
Systematyczne odkrywanie Pana Boga, który kroczy z nami drogami naszej
codzienności, pozwoli coraz głębiej odpowiadać sobie na pytania o sens naszego
życia.
ZADANIE
Na początku kolejnego roku liturgicznego podziękuj Panu Bogu za to, że Cię tak
cudownie stworzył, że się o Ciebie troszczy i powołuje do wspólnoty z Sobą
i innymi członkami Kościoła.