Jezus naszym Mistrzem
„Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”.
Księga Izajasza 2, 3.
Kim jestem? Po co żyję? Jaki jest sens mojego życia? Pewnie wielu z nas zadawało sobie
takie pytania.
Odpowiedzią mogą być słowa Pana Boga skierowane do młodego Jeremiasza:
„»Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat,
poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię«. I rzekłem: »Ach, Panie
Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!«. Pan zaś odpowiedział
mi: »Nie mów: Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę,
i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię
chronić«” (Jr 1,5-8).
Pan Bóg wypowiada te słowa także do każdego z nas. Od pierwszych chwil naszego
istnienia zaprasza nas do wspólnoty z sobą. Chce być naszym Mistrzem
i Przewodnikiem na drodze naszego życia. Zaprasza nas do tego, żebyśmy poznawali
Jego naukę, uczyli się logiki Jego miłości, aby dzięki temu każdy z nas coraz bardziej
mógł przybliżać się do Niego i naśladować Go w swoim życiu. Jednocześnie wysyła nas
do braci wśród których żyjemy, abyśmy mogli świadczyć o Jego miłości do każdego
człowieka.
W tym roku duszpasterskim zapraszamy do ponownego odkrywania bogactwa form
i sposobów pogłębiania więzi z Panem Bogiem. W naszych materiałach przypomnimy
zarówno o możliwościach formacji duchowej, jak i intelektualnej i wspólnotowej.
Będziemy odkrywać: czym jest powołanie, dlaczego warto czytać Pismo Święte i w jaki
sposób można to robić. Pochylimy się nad różnorodnością form i sposobów modlitwy,
zatrzymamy się nad Eucharystią, wgłębimy się w istotę formacji zarówno
indywidualnej, jak i wspólnotowej.
Wszystko to zaś ma służyć temu, abyśmy stali się misjonarzami Jezusa i mogli
odważnie iść w te miejsca, do których Pan będzie nas wysyłał: do naszych
najbliższych, osób, które spotykamy każdego dnia, a także do tych, którzy potrzebują
naszej obecności.
Systematyczne odkrywanie Pana Boga, który kroczy z nami drogami naszej
codzienności, pozwoli coraz głębiej odpowiadać sobie na pytania o sens naszego
życia.
ZADANIE
Na początku kolejnego roku liturgicznego podziękuj Panu Bogu za to, że Cię tak
cudownie stworzył, że się o Ciebie troszczy i powołuje do wspólnoty z Sobą
i innymi członkami Kościoła.